„ფარდა დაიხურა… „ნუ იტირებთ, მხოლოდ ილოცეთ“ – ეს შენი ბოლო გზავნილია მეგობარო, ჰოდა გპირდები არ ვიტირებ… შეხვედრამდე“ – ქართველი ემიგრანტი მზია წულუკიძე დონარა გვრიტიშვილის გარდაცვალებაზე

ქართულმა ემიგრაციამ დაკარგა მსახიობი, რომელმიც აღარ თამაშობს ამ სამყაროს სცენაზე,მაგრამ მისი ხმა მაინც ისმის —

სითბოს, სიყვარულის და სინათლის სახით ..

ოქტომბერია… ფოთლები ნელა ცვივა დედამიწაზე .

თითოეული ფოთოლი — თითქოს რეპლიკაა, რომელიც ქარმა წაიღო ,მაგრამ სურნელი ისევ აქ დარჩა — ნიუ-იორკში ,მეგობრებში , ჩვენში.

ჩვენი დონა გაფრინდა…

წაიღო ხალხის სიყვარული, მადლიერება და ის სინათლე,რომელიც მხოლოდ ნამდვილი მსახიობების თვალებში ცოცხლობს.

როცა საქართველოში მიფრინავდა, წინა დღით მეგობრებმა მოვინახულეთ .ოთახში ფრთხილი სიჩუმე დაგვხდა — ისეთი, რომელიც მხოლოდ მაშინ იბადება, როცა დრო ჩერდება და სული თავის ბოლო რეპლიკას ეძებს.

სარეცელზე იწვა ..გამხდარი, ფერმკრთალი , მაგრამ თვალებში ისევ ის ჩვეული ელვა ჰქონდა,თითქოს კვლავ სცენაზე იყო, ფარდის უკან — იქ, სადაც მსახიობები საკუთარ თავთან რჩებიან.

თუმც იმ ოთახში მე ვეღარ დავინახე სცენაზე მყოფი ქალი, რომელიც ოვაციებს იყო მიჩვეული ,

ახლა იწვა ქალი, რომელმაც ცხოვრება სცენად აქცია და თავად გახდა მისი ყველაზე მტკივნეული როლი.

მის თვალებში ყველაფერი ერთად იკითხებოდა —

დასრულებული სპექტაკლები, დაუბრუნებელი ზარები, დაღლილი სიყვარული, ნაზად შელამაზებული ტკივილი…და მაინც, იმ თვალებში ისევ ელავდა სინათლე —ის სინათლე, რომელიც მხოლოდ ნამდვილ მსახიობს უტოვებს ღმერთი.

მოგვიანებით მის გვერდით ჩამოვჯექი , ხელი მოვკიდე ,თვალზე ცრემლი ძვლივს შევიკავე და ჩუმად ვუთხარი:

„შენ ისევ ლამაზი ხარ, დონა…“

ნაზად გაიღიმა, ისე როგორც იცოდა.

მერე თავისი მშვიდი, თითქმის ფარული ხმით მითხრა:

„მზია, ნუ იტირებთ… იცხოვრეთ, იბრძოლეთ, წინ წადით ..და როცა გეტკინებათ იცოდეთ ესეც სცენაა, უბრალოდ მაგ დროს სხვა როლში ხართ.“

ეს იყო მისი ბოლო მონოლოგი,რომელიც არც ერთ სცენაზე აღარ განმეორდება,მაგრამ ჩემში უსასრულო აპლოდისმენტივით დარჩა ……

შენი ჩემოდანი, სავსეა ფერებით ჩემო დონა —

თეთრი შალი, რომელიც კონცერტებზე ფარავდა შენს მხრებს;

სურნელოვანი ნოტები — როგორც შენი სუნამო

და ერთი პატარა ბლოკნოტი ჩანაწერით:

„ყველაზე ძლიერი ქალი არის ის , ვინც ტკივილის დროსაც იღიმის.“…

მეგობარო ახლა ის ბლოკნოტი შენს ჩემოდანში დარჩა,მაგრამ ჩვენ მის კითხვას გავაგრძელებთ.